هر صبح آدینه دلم می گیرد و پرنده ی بی قرار جانم بر بام اشتیاق منتظر می نشیند تا کسی از جنس نور دستی بر پر و بالش بکشد.

خراسان امروز منتظرت بود نیامدی.

بگو صبحی را که من لا به لای دعای فرج پشت چشم های بسته ام به تصویر می کشم کی به تماشا خواهم نشست.تمام دل خوشی ما بودن توست

با آمدنت ما را از این طعنه های کشنده ی روزگار رها کن.(آمین یا رب العالمین)

اللهم عجل لولیک الفرج